Stel je eens voor wat je zou doen als je het verwonde kind dat in je woont in levende lijve had aangetroffen. Wat zou je reactie zijn op een kind dat verward is en van streek? Je gaat er bij zitten en praat ermee. Je hoort het aan. Je zoekt uit wat het precies dwars zit, helpt het kind dingen te begrijpen, troost het, houdt het in je armen; later speel je er mee, legt dingen uit, vertelt een verhaaltje. Eigenlijk niets bijzonders, gewoon vriendelijkheid en geduld.
Vrij naar een citaat van Ron Kurtz

Jouw innerlijk kind is nauw verbonden met de energie waarmee je geboren werd. Het kind in je draagt jouw kernkwaliteiten, jouw mogelijkheden, jouw inspiratie. Deze kernkwaliteiten en het verlangen ernaar draag je je hele leven mee.
Als kind ontwikkelde je oplossingen om je in het leven te handhaven. Sommige daarvan zijn zo sterk, dat het kind in je (jouw unieke energie) daardoor ondergesneeuwd en soms zelfs vergeten raakte. In deze workshop ga je verkennen welke antwoorden en oplossingen jij als kind vond op het leven. En hoe ze nu nog doorwerken in je dagelijks leven.

Doel van deze training is je innerlijk kind er te laten zijn en het te leren kennen. Je wordt je bewust van de rol die jouw innerlijk kind in je leven speelt. Je gaat op zoek naar diepe overtuigingen die je als kind hebt gevormd, om te onderzoeken of ze nog steeds kloppen. Door het kind in je te erkennen, door ernaar te luisteren en het de waardering te geven die het toekomt, kun je jezelf helen.

Visualisatie, spel, tekenen, schrijven, oefeningen met elkaar. Respect en veiligheid, plezier en openheid zijn de sleutelwoorden. Alle innerlijke kinderen zijn van harte welkom!

Deze training staat open voor iedereen die zichzelf graag beter wil leren kennen. 

Locatie en data volgen

Ben je geïnteresseerd?
Stuur een mail naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
of bel 06-10075839

Mijn verhaal:

Ik kan het wel alleen.
Toen ik na een turbulent leven, waardoor ik niet goed in mijn vel was komen te zitten, begon aan de basiscursus Intuïtieve Ontwikkeling op het CICO, had ik nog nooit gehoord van Innerlijke Kinderen. Tijdens het opleidingstraject tot aurareader kwam deze term af en toe langs. Bij tijd en wijle kreeg ik te horen dat het belangrijk was mijn Innerlijke Kind in mijn armen te nemen en te koesteren. Veel begreep ik er niet van en ik snapte al helemaal niet hoe ik dat moest doen.
Maar, ik zei niets, vroeg niets, dacht alleen ik zoek het zelf wel uit.  Ik trok me terug in mijn vesting, achter dikke muren. Veilig. Alleen.

Het kwartje gaat rollen.
Ik herinner me nog levendig hoe ik tijdens een opleidingsweekend ‘Family  Sculpture’ te maken kreeg met - weet ik nu -  een aantal zeer pijnlijke overlevingsstrategieën.
De zaal waarin we zaten was ingedeeld in een podium en een tribune deel. Als je niet als representant deelnam aan een opstelling, was het de bedoeling dat je de energiepatronen las die zich op het podium ontpopten. Braaf zat ik op de tribune mijn best te doen. De ene opstelling na de andere. Uur na uur. Vrijdagavond, de gehele zaterdag en zondagochtend. Terwijl inmiddels iedereen al minstens één keer, maar vaak ook meerdere malen als representant had meegedaan aan een opstelling, kwam ik maar niet aan de beurt.
Ik was er wel, maar hoorde er niet bij. Ik deed zo mijn best, maar niemand zag me. Ik voelde me steeds meer afgewezen en overbodig.
Zondag, eind van de ochtend kon ik niet meer verder. Mijn lichaam was pijnlijk verstrakt. Blijkbaar deed het er niet toe of ik wel of niet aanwezig was. Ik stelde dus niets en niemand voor… wat heb ik me verschrikkelijk alleen en ontkend gevoeld. En wat was ik verschrikkelijk boos! Mijn emmer stroomde over.
Eén van de aanwezige docenten kwam me achterna toen ik de ruimte verliet. Ik was op weg naar huis, maar ze liet me niet gaan. Ze nam me mee in een kamertje apart. Bood me een stoel aan en vond het prima toen ik daar niet op wilde zitten. Ik was boos en ik mocht boos zijn. Dat was fijn. Het was fijn dat ze me niet alleen liet en ook dat ze niets van me verlangde. Dat ik er gewoon mocht zijn. En dat ik merkte dat zij er voor mij was.
Wat precies het moment was weet ik niet meer, maar opeens waren ze er, mijn tranen. Een stroom, een kolkende rivier, hier en daar een luwte om vervolgens weer in een stroomversnelling te raken.

De pijn van het kind.
Eindelijk mocht ik het voelen. Een intens, diep verdriet.
Het diepe verdriet van het door alle (land)verhuizingen ontwortelde, eenzame kind. Het verdriet van kind dat nergens bij hoorde, dat niet wist waar ze thuishoorde. Het kind dat dacht dat ze Nederlandse was maar dat niet bleek te zijn. Dat niet wist of ze recht of schuin moest schrijven. Dat niet wist of ze blij mocht zijn met rijkdom, luxe en gemak, of dat ze zich hiervoor moest schamen en alles, tot en met haar dierbaarste pop, moest weggeven.
Het kind dat iedere keer weer haar best moest doen om zich aan te passen en vervolgens weer afscheid had moeten nemen. Van het kind dat op een dag besloten had dat het minder pijn opleverde als het zich niet zou hechten.
Het kind dat had geleerd: als ze niets van me weten, kunnen ze me ook geen pijn doen.Van het niet begrepen kind, het kind dat niet belangrijk genoeg was om naar te luisteren. Het kind dat alles zo helder zag, maar daardoor als óvergevoelig bestempeld werd.
Ik mocht huilen, schreeuwen en stil zijn. Het was allemaal goed. En ik was niet alleen.

Een wonder.
Ik heb de zondagmiddag nog meegedaan. En… ik werd in meerdere opstellingen gevraagd als representant. Wat een wonder, ongelooflijk! En toch werkt het zo.
Ik ben de docent van toen en natuurlijk ook de gebeurtenis heel dankbaar. Dit was mijn eerste, zeer waardevolle stap in de ontmoeting en de heling van mijn gewonde Innerlijke Kind.
Natuurlijk schiet ik nog wel in oude kindstukken als ik in bepaalde situaties kom die me onbewust doen denken aan tóen. Maar juist sinds ik weet dat ik niet alleen een volwassen bewustzijn heb, maar ook een kindbewustzijn, met alle bijbehorende overlevingsstrategieën, kán ik er wat mee. Dit maakt mijn leven een stuk prettiger, makkelijker en rijker!